O alumnado de 6º disfrutou un ano mais do obradoiro de xogos populares e tradicionais organizado polo centro cultural popular Xoaquín Lorenzo e a Deputacion de Ourense.
Este ano os xogos escollidos foron A Porca e A Billarda. Deixamos imaxes das xornadas e unha breve descripción dos xogos.
XOGOS:
A PORCA
Precísase: Un espazo amplo no que se poidan facer buratos doadamente no
chan.
Trátase dun xogo moi estendido pola provincia, con elementos semellantes ó hoquei.
Foi un xogo de nenos e nenas, fundamentalmente xogado no inverno, nun espazo aberto e amplo namentres se coidaba do gando.
Os elementos do xogo son un pau (caneira, moca), feito tradicionalmente de uceira, de catro a seis cuartas de lonxitude, e unha bola (porca, pino), feita de madeira dura e de seis a doce centímetros de diámetro. O campo de xogo ten que ser aberto, con tantos buratos (fucha) como participantes, repartidos en circo arredor dun central de maior tamaño (celeiro, santo, cortello...).
O/a porqueiro/a ten que tentar introducir a porca no santo, en canto o resto dos/as xogadores/as tentarán de afastala canto máis lonxe poidan. Se conseguise introducila, todos/as deberán trocar a súa fucha, momento en que o/a porqueiro/a tentará apoderarse dun destes buratos, deixándolle o seu posto á persoa que fique sen el.
Durante o desenrolo do xogo cada xogador/a ten que ter a súa moca metida na súa fucha, xa que senón o/a porqueiro/a pódella roubar pasando a ser o/a porqueiro/a.
A PORCA
Precísase: Un espazo amplo no que se poidan facer buratos doadamente no
chan.
Trátase dun xogo moi estendido pola provincia, con elementos semellantes ó hoquei.
Foi un xogo de nenos e nenas, fundamentalmente xogado no inverno, nun espazo aberto e amplo namentres se coidaba do gando.
Os elementos do xogo son un pau (caneira, moca), feito tradicionalmente de uceira, de catro a seis cuartas de lonxitude, e unha bola (porca, pino), feita de madeira dura e de seis a doce centímetros de diámetro. O campo de xogo ten que ser aberto, con tantos buratos (fucha) como participantes, repartidos en circo arredor dun central de maior tamaño (celeiro, santo, cortello...).
O/a porqueiro/a ten que tentar introducir a porca no santo, en canto o resto dos/as xogadores/as tentarán de afastala canto máis lonxe poidan. Se conseguise introducila, todos/as deberán trocar a súa fucha, momento en que o/a porqueiro/a tentará apoderarse dun destes buratos, deixándolle o seu posto á persoa que fique sen el.
Durante o desenrolo do xogo cada xogador/a ten que ter a súa moca metida na súa fucha, xa que senón o/a porqueiro/a pódella roubar pasando a ser o/a porqueiro/a.
Aínda que había un xeito de xogar preferente, en cada zona convivían varias modalidades de billarda, algunhas comúns ó resto da provincia, outras propias dese lugar.
Precísase para xogar de dous elementos: o palán e a billarda. O palán é un pau longo, de entre 50 e 80centímetros, este punto variaba segundo os gustos do xogador, e cun grosor en torno ós dous centímetros, o importante aquí é que se poida suxeitar comodamente coa man.
A billarda é un pau curto, de entre 14 e 17centímetros de lonxitude, e aproximadamente un centímetro de grosor; como é habitual en todos os xogos, as medidas van depender dos gustos dos e das xogadoras.
No obradoiro, serán dúas as modalidades escollidas para xogar: a billarda de Penaguda e a billarda de Castro Caldelas
.heic)
